هر چند امروزه نیز دلیل این انفجار موضوع بحث است ولی عموما علت آن را مربوط به انفجار یک قطعه سنگ آسمانی بزرگ یا ستاره دنباله‌دار، در ارتفاع ۱۰–۵ کیلومتری از سطح زمین می‌دانند.

مطالعات مختلفی جهت تخمین اندازه این جسم صورت گرفته و با توافق کلی پهنای آن را چند ده متر برآورد کرده‌اند. با وجودی که این شهاب یا ستاره دنباله دار در هوا منفجر شد و به طور مستقیم به سطح زمین برخورد نکرد ولی این رویداد هنوز هم به عنوان یک ضربه تماسی قلمداد می‌گردد.

برآوردهای انجام گرفته از محدوده انرژی حاصل از انفجار از ۵ مگا تن تا بیش از ۳۰ مگا تن ماده انفجاری تی‌ان‌تی، و به احتمال زیاد ۱۵–۱۰ مگاتن می‌باشد. این مقدار تقریبا به اندازه قدرت انفجار هسته‌ای-حرارتی موسوم به قلعه براوو است که توسط ایالات متحده آمریکا در اواخر ماه فوریه سال ۱۹۵۴ آزمایش گردید؛ در حدود ۱۰۰۰ بار قدرتمندتر از انفجار اتمی هیروشیما و در حدود یک سوم قدرت انفجار بمب تزار است که بزرگترین سلاح هسته‌ای آزمایش شده توسط بشر است.

در این انفجار بیش از ۸۰ میلیون درخت در مساحتی بالغ بر ۲۱۵۰ کیلومترمربع ریشه‌کن شدند و شوک ناشی از انفجار برابر ۵ در مقیاس ریشتر تخمین زده شده‌است. شدت چنین انفجاری قادر به تخریب کلانشهر بزرگی می‌باشد و احتمال چنین برخوردی به لزوم بحث در مورد راهکارهای انحراف سیارک‌ها تاکید می‌نماید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: